Materiala: karbono, aleazio eta altzairu herdoilgaitzak;erreminta-altzairu oso gogorrak;aluminioa;letoia eta kobrea;eta tenperatura altuko aleazioak

Tramitazioa: Trokelen forja edo forja askea

Pisua: 1-1000 kg

Prozesatzeko ahalmena: Diametroa 10mm-6000mm

Forjaketa fabrikazio-prozesua da, non metala presio handiarekin estutzen den, forjatu deitzen den indar handiko piezetan estutzen den.Prozesua normalean (baina ez beti) bero egiten da metala nahi den tenperaturara berotuz landu aurretik.Garrantzitsua da forjatze-prozesua galdaketa-prozesuaren (edo galdatzeko) prozesuarekiko guztiz desberdina dela, forjatutako piezak egiteko erabiltzen den metala ez baita inoiz urtu eta isurtzen (galdaketa-prozesuan bezala).

Forjatze-prozesuak metalgintzako beste edozein prozesutan fabrikatutakoak baino sendoagoak diren piezak sor ditzake.Horregatik, forjaketak ia beti erabiltzen dira fidagarritasuna eta giza segurtasuna funtsezkoak diren lekuetan.Baina forjatzeko piezak oso gutxitan ikus daitezke normalean piezak makineria edo ekipoen barruan muntatzen direlako, hala nola itsasontziak, petrolioa zulatzeko instalazioak, motorrak, automobilak, traktoreak, etab.

Forjatu daitezkeen metal ohikoenak hauek dira: karbonoa, aleazioak eta altzairu herdoilgaitzak;erreminta-altzairu oso gogorrak;aluminioa;titanioa;letoia eta kobrea;eta kobaltoa, nikela edo molibdenoa duten tenperatura altuko aleazioak.Metal bakoitzak bezeroak zehaztutako pieza zehatzei hobekien aplikatzen zaizkien indar- edo pisu-ezaugarri desberdinak ditu.

Tenperaturari dagokionez, forjaketa beroa, forja epela eta forja hotzean sailkatzen da.

Konformazio prozeduren arabera, forja forja askea, trokelen forja eta forja berezi gisa ere sailka daiteke.

Forjatzeko piezak oso erabiliak dira hegazkinak, diesel motorrak, itsasontziak, militarrak, meatzaritza, energia nuklearra, petrolioa eta gasa, kimikoak, etab.